Zühre Yıldızı Şiiri - Ömer Şanlı

Gülün güzelliği miydi beni mest eden?
Gülün güzelliği miydi,
Gönlümü zapt edip, gönül sinesine hapseden?
Taçlarından mı geliyordu, ruhuma yayılıp
Bedenime işleyen o efsunlu koku?
Gönül kapısından geçiyordum bir zaman, dalgın
Zühre yıldızı gibi parlaktı yüzü
Tutup yakalayıverdi yüreğimi öylece.
Bade olup akıverdi dudaklarımdan
Dudaklarım, lal bir sarhoşluk içinde
Meşk ateşidir belli belirsiz mırıldanır dilim
Bir vakit sonra Zühre yıldızı görünmez oldu
Kervan yıldızına sordum, döndüm kayboldum
Akıttım günlerce gözyaşlarımı
Damlası ve deryası arasında kaldım
Bekleyip durdum gönül kapısında
Getirir mi bana rüzgâr kokusunu diye
Hazan mevsimi sardı beni
Kim bilebilir yüreğimde esen fırtınaları
Ses ver Gül güzeli, Zühre Yıldızı,
Göre bilseydim son bir defa o gül cemalini
Dökerdim ruhumdan yağmur damlalarını
Yıkayıverirdim ruhumu, bedenimi
Akıttığım gözyaşlarımın dalgalarında arındırırdım
Tüm benliğimi, bir göre bilseydim Zühre yıldızı seni