Zühre Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

Acıdan bir teni giydim üstüme
Bu kentin mecnunu kıskanır beni
Doğmadan ruhuma aşk alameti
Bütün şafaklarda bekledim seni
Sensizliği görmüş bir divaneyken
Dünyanın yükünü gam etmemeli

Geceler sabaha döndüğü zaman
Kahve gözlerinle gökyüzüne bak
Kendini bilmeden aşkı bilmek mi
Yok öyle bir ilim faniler için
Ya dünyayı durdur, ya ayı söndür
Ya da hayatıma bir yorum ekle

Her aşkın üstünde bir nakış durur
Gönle hüznü çalar, gözü yanıltır
Bakınca uçurur ruhumu göğe
Kırılgan ellerim, perişan kalbim
Dünyayı saçından tutup her gece
Kim bilir, kimlerin yoluna serer

Aklım uçar sana, üryan dolaşır
Sana ne, seni ben düşünüyorsam
Aşkını yıldızlar ezber biliyor
İstersen sen bilme, bilsen ne çıkar
Kalbine tutulan bir ayna gibi
Gölgenin üstünde bir çift göz gezer
Ne senle yaşamak cesaret verir
Ne sensiz bu hayat çile, işkence
Ömür bir değirmen öğütür sabrı
Buruşuk bir bakış savuramadan
Sanırım zamanla alışacağım
Vefasız dostlarla hemhal olmaya

Bırak kimsecikler görmesin beni
İçten içe yanıp yanıp durayım
Vefasız saçlarım ağarsın tel tel
Susuzluktan kan bağlayan dudağım
Tebessüm etmeyi özlerse bir gün
Seni bıraktığım yerde bulayım

Bahardım, farkına varamadın sen
Sermaye tılsımım bu aşk ağacı
Yeşil mi, kuru mu bilmek ne mümkün
Sensizlik ne kadar bana yabancı
Yüreğim yanıyor, yanmak ne zor iş
İsmini kalbimde mırıldanırken

Yüzünü göğüme astım asalı
Penceremden gurbet görünür bana
Kutsal mekanların duası gibi
Sesine yankılar nerden bulaşır
Uzaklaşsan benden, terk etsen beni
Hayalin kalbimde asılı durur

Ekim 2007, Lefkoşa/KKTC