Zühre Şiiri - Miray Seyyar

huzursuz bir temmuz gecesi
tekmelenmiş bir çöp konteyneri gibiyim
aşkın fikri için kendini satmış fahişeyim
gururlu dudaklarımda ismini bir şarkı gibi taşıyorum
odayı resmin aydınlatıyor
olmasan bile kulaklarımda nefesin hırlıyor
senin nefesin beni çılgına çeviriyor
senin nefesin damarlarımda kan olmuş akıyor
belki şu an
tam şu an
beni düşünüyorsun
belki içine sıkıntı veriyorum
belki kanını kaynatıyorum
belki ikisini aynı anda yapıyorum
belki ben yokum
belki ben varım
senin sesinden başka hiçbir sese tahammülüm kalmadı
ağlayan bir çocuk gibiyim
sadece sana ihtiyacım var
sustur beni
her gün
sana uyanmak
sana uyumak
ne bileyim saate baktığımda
seni sen geçmesi
sokaktaki herkesin bir anda taklidini yapması
bilmiyorum
her şarkıyı sen mi söyledin
her şiiri sen mi okudun
her zerrende bulunacak başka bir cevher
her zerrende tapılacak başka bir din var
yüzümü okşayıp geçen rüzgarın bile
sen olduğunu düşünüyorum
öldür beni
kendinle beraber öldür beni
tek mezarda gömülelim
şimdiki gibi