Çok geç,
Kayboldum,
Bedenim yok artık:
—İsmin –den hali-
Aldanışlar,
öldüğüm yere gömün beni
istemez taş mezar.
nasılsa ruhum
doğduğum yeri arar.
hay canına yandığım!
Bir kadın,
Parçalanmıştı,
Gördüm.
Yorgun bedeni Pursaklar’da,
Kadınlığı Ören’de bir yatakta…
Geçmişteki tuzaklar,
Ah kurt kapanları ah!
Geçmiş,
tuzakları...
korumaya aldım kendimi,
Aşk sevmeye yetmez,
Sevmek,
Doymaya…
Ölüm çareye yetmez,
Yaşam,
İnsana…
-canlarıma-
İçimde titreyen
Güneşimsiniz,
Çoğalan yalnızlığıma
Direnişim.
Kimi sırça köşk,
Kimi kaf dağında.
Bazen kibrit ucunda,
Bazen hanımeli damlasında.
Ya alev rengi
Ya da ebruli.
Canımsın,
Bu bedenden akan.
Kanımsın,
Cana can katan.
Su’yum’sun,
Yaşam pınarım.
Dönüyorsa devran,
Geçen zaman değil mi?
Bir lokmaysa muhtaç olunan,
Değişen an değil mi?
Bu ne hiddet ne hüsran,
Gittiğimiz yer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!