İlk gördüğüm anda hemen anladım,
Derin düşünceye dalıyor Zuhal.
Derdini anlattı, bende dinledim;
Bir ağlayıp bir de gülüyor Zuhal.
Yavrusunun derdi düşmüş özüne,
Dumansız yanıyor kendi közüne.
Kimse inanmamış doğru sözüne,
Çaresiz saçını yoluyor Zuhal.
Erdemli yaşamış, belli halinden;
Oğlu Erdem; düşmez olmuş dilinden.
Bülbül ayrılır mı gonca gülünden?
“Yavrum” diye diye soluyor Zuhal.
İhaneti görmüş yâr bildiğinden,
Derdini katlamış dert böldüğünden.
Şimdi daha mutlu ilk geldiğinden;
Aramızda huzur buluyor Zuhal.
Ekmeğine alın teri katıyor,
Helâl yiyor, yarı karın yatıyor.
Yanlışı görünce kaşın çatıyor;
Gerçek dost olanı biliyor Zuhal.
Anlatabildim mi bilmem ahvali?
Bindebir’im takdir ettim Zuhal’i.
Kendini bilmeyen bilmez bu hali;
Hayattan dersini alıyor Zuhal.
05.10.2009
Ozan BindebirKayıt Tarihi : 10.5.2010 23:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yavrusuyla yalnız kalan bir dostun hayatından bir kesiti konu aldığım bir şiirimdir.
Helâl yiyor, yarı karın yatıyor.
Yanlışı görünce kaşın çatıyor;
Gerçek dost olanı biliyor Zuhal. yüreğinize sağlık dost dostun acısını paylaşan derdine çare arayandır.
Sevgili kardeşim Karaoluklu Ozan Bindebir,
Sağlam ayak kafiyeleri üzerinde abide gibi yükselen bu muhteşem şiirin altına imzasını atam kudretli ve kutlu kaleminizi tebrik ederim. Kaleminiz daim olsun ki her zaman böyle seçkin eserlerin altına imzasını atsın. Atsın ki böyle edebi değeri yüksek kusursuz hece şiirleri hayat bulsun.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum muhteşem şiirin hakkı olan ikinci yorum ve ikinci tam puanı Tekirdağ'dan gönderiyorum.
Her şeyin en güzeli siz ve sevdiklerinizi bulsun efendim.
Sevgi ve saygılarımla.
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (4)