Züğürtlük Şiiri - Durmuş Karabulut

Gözlerime uyku girmez biterim,
Yokluğunu hissedersem züğürtlük.
Buna dayanamam ben de giderim,
Şayet beni kor gidersen züğürtlük.

Sakın verme yerini ha varlığa!
Nasıl olsa alıştırdın darlığa.
Duamız bol nerden baksan sağlığa.
Emrin olur sen ne dersen züğürtlük.

Senin ile gardaş olduk kırk yıldır.
Başım kazan yürek sönmez bir tandır.
Vefa göster dost-düşmanı utandır,
Cümlesine sen bedelsin züğürtlük.

Ben tutkunum züğürtlüğün hasına.
Öldüğümde sarın beni hasıra
Ahbablarım bakmasınlar kusura,
Sözüm şaka zannedersin züğürtlük.

KARABULUT kara kara karardı,
Züğürtlüğü kötülükten sayardı.
Anladıki altınla bir ayardı;
Varlığınla şadedersin züğürtlük.
Adana 1986