Züğürt Kibarı Şiiri - İsmet Can

Sol cebi delik, sağında tek metelik
Havanda su döver, taslar efelik
Sabahları ayık, akşamları küfelik
Her şeye burun kıvırır, züğürt kibarı

Ayakkabıları topuklu, maganda takılır
Bir kibrit çalsan, küllüm ciğeri yakılır
Ne sevilir toplumda, ne yüzüne bakılır
Maymun iştahlıdır; züğürt kibarı

Eşini ömrü, ev temizliklerinde geçer
Kendisi çalışmaz, boş vakit biçer
Maltepe'yi beğenmez, Marlboro içer
Sigarayla duman olur, züğürt kibarı

Üstünde takım, boynunda kravat
Günlük hasılatı eline, verir avrat
Çocuklar sıkıntı çeker, kendi rahat
Tek kendini düşünür, züğürt kibarı

Altın kolyesi, gömleğinden sarkar
Havası bin beş yüz, ortalığı yakar
Bakan arkasından, bir daha bakar
Mum ışığından fersiz, züğürt kibarı

Kol saati rolex, telefonu kızıl ötesi
Çocukların her gün eve, yok gidesi
Görmemişler bir gün, baba sevgisi
Dünyayı yaratmış sanki, züğürt kibarı

Yüksekten atar, o gün çıkar yalanı
Fırsatını bulduğunda, sever talanı
Kelepir malına, bulamazsa alanı
Karaborsa yaratır, züğürt kibarı

Devlet fonundan hep, yardım görür
Nasihat kabul etmez, hemencecik ürür
Helal, haram demez, ne varsa kürür
Üzümü çöpüyle yutar, züğürt kibarı

Anlamadı ömrünce, faydayı zararı
Ölçüyü hep kaçırdı; bulamadı kararı
Gasptan altı yıl yedi, kaçtı ayarı
Düşünmediği yere düştü; züğürt kibarı