Zuder Şiiri - Mahmut Karataş 2

Neydi yaşam?
Yaş almak mıydı yıllardan?
Ufku gözlemek mi yollarda?
Sayılıyor mu yaşayamadığın günler baştan?

Neydi yaşam?
Bir sokağın başında durmak mı öylece?
Saatleri, dakikaları saymak fikirsizce
Boşluğa düşünce yırtmak mı boğazı?
Neydi yaşam?
Yaş almadan sürülmek mi bazı?

Neydi yaşam?
Korkutmak mı bir garibanı açlıkla?
Çalmak mı bir hayali utanmazca?
Yuva yıkmak, vahşice para mı saymak?
Vicdansızca vurmak mı bir ata?
Yıllarca binmek bir sırta
Zalimce oturarak bir koltukta
Ezmek mi iyileri hunharca?

Neydi bu yaşam bu kadar sırlı?
Sesleri çıkmaz sokakların
Evler, pencereler, kapılar kapalı
Çekilmiş bir kabukta çatlıyor kulaklar
Bulutlar yalnız, güneş hırslı, çöller yaşlı
Dua eden bir el yok, kilitlenmiş hamamlar
Yıkanmıyor saçlar, ayaklar, kafalar...
Dağınık topuzlar, kırık topuklular

Neydi yaşam
Hani balkonlu düşler
Yetişemeden aydınlığa,
Düşer birer birer bastonsuz körler
Neydi yaşam korkak bir sözcük mü?
Atılmış çöplere kitaplar defterler
Ne yazan bulunur ne çizen
Bunamış beyinler ne şarkı söyler
Ne de bir emel düşler
Zerre de mi kalmadı bir dal umut
Neydi yaşam kilitli bir belde?
Toprağın altında kalmış bir taş?
Yoksa gökte bir meyve?