Zübük Şiiri - Muzaffer Arslan 2

ZÜBÜK

Bir kere özünden ödün verirsen
Kendine gelmeye güç bulamazsın.
Sürüngen beyine çıktı bak adın
Tek bildiğin makam, para ve kadın

Her devrin adamı olup çıkmışsın
Aklından ötede suç bulamazsın.
Liyakat gözetmez, adam seçersin.
Gece, gündüz demez hep yağ çekersin.

Adam kayırmaca tek bildiğin yol
Bırak gösterişi azcık adam ol
Bin bahane ile kul hakkı yersin.
Adalet gözetmez Ömer’im dersin.

Nabza göre şerbet marifet olmuş
Bizim Zübük yine bir makam bulmuş.
Makamında gözüm yoktur bilesin
Zerrece düşünüp iman edersin.

Yüzüne tükürür hasmın durmadan
Ya rab şükür dersin hiç utanmadan
Sendika din olmuş zıp zıp beyninde
Ekâbir peşinde gezersin Zübük

Adının manası muhterem lakin
Sende muhteremlik bir hayli çirkin
Sürüngen beyinlik senin mirasın
Cahil bir babadan kalmış bu hırsın

Adam kayırmaca meziyet olmuş
Kılıktan kılığa girersin Zübük.
Hak, hukuk gözetmez, nutuk çekersin.
Hangi kitap rehberindir ey Zübük?

Liyakat ne desem yemek sanırsın.
Sen cahil ve yobaz birisin Zübük.
Bal tutan parmak yalar, der gezersin.
Şirke batar, şeyhe taparsın Zübük.

Gece gündüz demez kuyu kazarsın.
Allah var deyince kızarsın Zübük.
Çalışmak ibadet, sen hep yatarsın.
Dost-düşman demez satarsın Zübük.

Sendika kıblendir, kanlıdır elin
Her cahili müdür yaparsın Zübük.
Koca koca unvanları kaparsın.
Hakikatte sen bir zağarsın Zübük.

Millî ve manevî başa belâsın.
Millilik ne gezer zillisin Zübük.
Allah ve Muhammet dilinde yalnız
Sen İslam’ı ne bilirsin ey Zübük.

Ahkâm keser derslerini ekersin.
Para için sen kendinden geçersin.
Allah ile korkutursun herkesi
İmanı zombiye çevirdin Zübük.