Bir güz günü , yürürken yalnız yolda
Rasladığımdan beri, oldum deli
Dedim: ölürüm ben,sen benim olda
Boğmadan beni de bu sevgi seli
Bir efsunmudur ki senin cemalin?
Gidişinden beridir, hep bir boşluk,
Geceleyin benle de, gündüz nerde.
Konyakta değilki, ne bu sarhoşluk,
Göremiyorum aşkı, hani nerde.
Kapandım yatağa, son çare diye,
ben oldum bu dertten şair
sen gelmeden yar nafile
gel de bak düştüm ne hale
bütün anım sana dair
kara baht (mefülü-mafilu-faülün)
yollarını bekler kara bahtım
son sözümdü sana gönlümdeki ahtım
Batan güneşin ardın üzülmekte neymiş
Doğmayacakmı sanki yarın
Bir vefasız için aşka küsmekte neymiş
Gelmiyecekmi bir güzelle baharın
Bu dünya görmüş nice beşer
Sen söyle ne bu acıyı keser
Yokmuş benim dertdaşım
Bu dert beni deli eder
Derdimin dermanı yokmuş
Seven insana layıkmı hiç acı
Takılmazmı hiç ona sevgi tacı
Nedir bu dermansız derdin ilacı
bende değil sendedir cevabı yar
Gönlümde çıkarsam bir ulu ferman
geceler benden ısssız
göz kırpıyor bana birkaç yıldız
aşkın mağdurlarımıydı bunlar kimdi?
bir bir yok oluyorlar, gökyüzünden şimdi.
her gece yatarken senin hayalin
efsunlandım bu nasıl cemalin
iyan olan halimdir tebah
nihandır sensiz olmazki sabah
Pınar gözlerim, hep seni özlerim
Rivayete göredir sözlerim
Ehli budur senin gizli cemalin
Nazardır sende kalmayan mecalin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!