Başınızdan attıklarınız,
Başınızın üstünde gezmedi hiçbir zaman,
Yaman çelişkiler bu yüzden
Her zaman bana yalan...
Az yaşadı diyecekler arkamdan az yaşadı
Ama çok sevmişti...
Demişti: Ceyhun Yılmaz
Çok yaşadı çok yaşadı diyecekler benim arkamdan,
Az'mı sevmişti...?
Basit virajlardan dönememişiz,
Yoğunluktan değil, ya da kalabalıktan,
Kısırmış bizim bakış açılarımız tamam,
Ama Yola'da kusur bulamam,
İnsanız sonuçta ya
Yürüyoruz hergüne yaya yaya
Şimdilik dumanım tütüyor,
Korlarım henüz büyümedi,
Karlar içime musiki adetlik
Elimi çektim herşeyden,
Hayat giydirdi eteklik,
Kendi kuyumu kazmışım
Yaşayarak...
Öldüğümde içine,
Beni dostlarım atacak.
İşte bayrak, izde sancak,
Zaman geçiyor...
Geçiriyor herşeyi, herkesi birbirine
Kundaktaki bebek bile ağlar oldu halimize
Bu çöküşün adımıdır çektiğimiz çile
Çevirsem kalbimi hangi yöne.
Sonu Allah'a gider.
Konuşuyordu, benimle alakalı bir konu açtı
Hoşuma gitmeyen ve sevmediğim ,
Konuyu kapatın demek istedim,
Parçayım parça parça paramparça
3-5 çayını yudumluyorum kendimle
İbnelerin teki boyamış melankoliye içimi
Efkar satıyor perdeler kapalı aydınlığıma
Namahremce mutlu olmak kimsesiz mahruma
Sana ne desem zor olacak biliyorum,
Her ikimiz içinde,
Kendime bile söyleyemediğim için
Sana borçluyum
Bu konuşmayı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!