Zübeyde Uzuner Şiirleri - Şair Zübeyde U ...

Zamana, yalnızlık sığdırma
Kaybolur sevdam, bulamazsın.
Umutlara hüzün sıkıştırma
Dökülür hayallerim, toplayamazsın.

Gecelere pişmanlıkları kapatma

Görüyorum ki yorgun düşmüş geçen yıllarım
Arkama dönüp baktığımda.
Engellerim yok olmuş
Tek tek hepsinin üstünden atladığımda.
Bir tek aynı kalan gözyaşım olmuş
Bıraktığım gibi yanaklarım nemli, kurumamış

Dalga ile kıyının aşkını bilir misin?
Öncesinden başlayıp, sonsuza giden dalga,
Hep aşka kavuşma özlemiyle atılır kıyıya.
Dalga seven, kıyı sevilendir.
Dokunur parmaklarının ucuyla sevdiğine dalga
Ve döner hep geriye

Başlamak istiyorum bir yola,
sonunda mutluluk olduğunu düşünerek
uzatmak istiyorum elimi,
bir ağacın dalına,
sevdiğim bir meyveyi,
kopardığımı hayal ederek.

Ellerim boş yine, sıcaklık gitmiş
Gözlerim de nemli, büyüsü gitmiş
Puslu camların, ardına gizlenmiş
Buğusuna sığamıyor bu yürek.

Umutlarım nerde, hani yok yine

Sen bana hep geç kaldın.
Güneşle değil, kaybolan yıldızlarla geldin.
Gündüz değil hep gece bendeydin,
Söylesene sevgili, bugüne kadar nerdeydin

Sen bana hep geç kaldın

Yapraklarını yere sermiş, boynunu bükmüştü.
Kim bilir ne poyrazlar, ne kasırgalar görmüştü.
Gözyaşını, toprağına dökmüştü de,
Dibinden filizlerini bile büyütmüştü.

Geçmemişti dalından, yaprağından

sabahları beklemekle geçti ömrüm
asıl gecelermiş beni yaşatan bilemedim.
beklediğim her sabah;
hüzünle geldi bana
her defasında.
ben umutlarımı aslında

Seninle olmak mı acıydı?
Peki sensiz olmak şimdi
Mutlulukmuydu?

Sensizliğin, senin kadar
Acımasız olmadığını bilseydim;

Umutlar, yolculuk yaparken,
Hayallerde peşinden gidermiş,
Sen umudum, ben hayalin oldum.

Yalnızlık, karanlığı severmiş
Işıklar açıldığında kaybolurmuş.