zaman gözyaşlarımdan bir kolyeydi boynunda
üzgün çocuklar sevinirdi akşamları
ben hep yalnızlığa çekilirken pencereden
ellerim...
yontulmuş bir heykel gibi
dertlenirdi sessizliğine
ellerim benim ellerimdi daha çaresizdim
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




kutlarım harika olmuş.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta