zaman gözyaşlarımdan bir kolyeydi boynunda
üzgün çocuklar sevinirdi akşamları
ben hep yalnızlığa çekilirken pencereden
ellerim...
yontulmuş bir heykel gibi
dertlenirdi sessizliğine
ellerim benim ellerimdi daha çaresizdim
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
