Bir kıvılcım yeterdi, senle yanmak için.
Çünkü, Ben seni,
hiç yazılmamış bir kelimenin, tam ortasında bekledim.
Ne ismim vardı o an,
ne de bir geçmişim…
Sadece sana doğru yanan
Geceye sensizlik koymuştum,
Çünkü; bir damla gülüşünle başliyordu herşey.
Sana baktığımda geçmişin tüm ağırlığı sıfırlandı.
Sana tutunmak,
sanki içimdeki bütün savaşları bitiriyordu.
Seninle olmak bütün ruhumu ısıtıyordu,
Pembe bir düşün içindeydim..
Sen gittin...
Ben susmayı öğrendim.
Konuşsam ağlayacaktım,
Sustum.
Gülsem düşecektim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!