Yokun bir öncesine (zu be)

ah ile, vah ile, eyvah ile
bir çınar ağacının altında oturup
.........................ağlamak istiyorum
...........tek ve milyon kere
bağıra, bağıra
...........''hayy'' ile, ''huu'' ile

çok kere derin acısıyla uyanan insanlara
kurda, kuşa, dağa, taşa, gümüş yüzüne
..iki kanatlı kelebeğe, börtüye, böceğe

ayaklarının değdiği her yere

her sokak başında, orada-burada
.......kalbimde sızlayıp duran yarada
bir poyraz yeli gibi,
...içime içime ağlamak istiyorum

acıya, yazıya, ümide, kavgaya
...... zehri şaraba, şiire
ve son bahar yapraklarına
seninle dolup taşan ruhuma
varlığının sabahına varan yolun o kutsal yokuşuna
......buzuna, tozuna, toprağına,

unutulmuş tüm deniz taşlarına
öylesine bir anda, yağmuruna, karına, dumanına
tan yeri gül kurusuna ağlamak istiyorum

adın geçmeyen düne, bugüne, yarına,
sana kör bakan her gecenin varlığına

avucumun içindeki kalbinin gerçeğine, düşüne
....sesimde izi kalan yüzüne
senden eksik yıldızsız gökyüzüne
……..Yokun bir öncesine

gece yarılarıma,
……………….çıkmaz sokaklarıma
masum yorgunluklarıma

kalemimi öpüp 'de seni yazdığım duvarlara
...........yollara, kitaplara
en çok da kendime,
.....bir bahar seli gibi ağlamak istiyorum

esirlik halkası gibi alnıma yazılan bir kaderde
...her akşam yenildim, her sabah tükendim

dipsiz ve uzadıkça uzayan bu hayatın
hükmü de ben oldum, hükümlüsü de ben oldum

ey uğruna sessiz ve oldukça derinden kanadığım
ey gönlümün dört bir yerinde satır satır yandığım

hala, aklımın sonsuzluğu ismin ile vuslatın kıyısında
hala, biraz ben, en çok da sen kaşla göz arasında

ve yalnızlığın ve sessizliğin gürültüsü
..............daha da çınlıyorken kulağımda

sen direnişim, sen canlı kurtulduğum ateşim
.............sen, varlığıyla her şeyim

.....sen gittin
……………………gittin gideli
benim için dünyada ne iyilik kaldı nede güzellik

Öyle ki,
...........canım bile başıma bela oldu

Orhan DEMİRTAŞ