Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İşte şairlik bu olsa gerek toplumun kanayan yarasını cefakar insanlarının sorunlarını çektiği çileleri duygusal zarif bir dille anlatmaktır şairlik bu şiiri çok beğendim değerli şairini yürekten alkışlıyorum teprikler...
Günlük kelimeler, şiiri sıradanlaştırır.
Şiir ilham, emek, tecrübe ve aşkla yoğrulur.
Keskin ve köşeli kelimeler vardır; sonradan yamama gibi durur bu kelimeler. 'kent', 'yaşam', 'bilinç' bunlar şiirlerdeki bütünlüğü kesip atarlar. Hele kitaplarımızda yani medeniyetimizin derin tarihinde olmayan kelimeler.....
Am ŞİİRİN YAZARI OLGUN VE GAYRETLİ. Kolay değil o kadar şiiri yazmak..Tebrikler.
Mehmet YUSUFLAR
Yaşamın acıyan ve acıtan yanlarıyla iç içe bir şiir,kutluyorum,saygılar sayın şair...
ülkemizin görünmeyen ve kanayan yarası aslında kim gitmek ister ki doğup büyüdüğü yerlerden ayrılmayı nedir mecbur kılan onları..kalemina sağlık abi böyle güzel bir konuyu güzel anlatmışsın...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta