Zorunlu bir iç göçtü benimkisi

Zorunlu bir iç göçtü benimkisi
Kışın en çetin geçtiği yere doğru
Morarmış dudaklarım
Islak bir sıcaklığa hasretti
Beyinde beyaz düşüncelerle
Yürünürdü yollarım
Adımlarım ağır aksak
Ayak parmaklarım çoktan donmuş
Kar suyu, sözde su geçirmez botlarıma
Çoktan liman açmıştı.

Son defa bakıyordum ardıma
Kaldığım diyarlara
İçimde buruk bir ezgi
Yüzümde yeni yolun
Soğuk tokatının izi
Bacalarım tütmeyecekti
Gidişim hariç sevdiklerim
Bir daha hiç üzülmeyecekti

Birinin yolları yürümesi
Birinin doğruları bilmesi
Birinin yalnız kalması lazımdı
Hayatın anlamsızlığını gören göz
Hangi damda durabilirdi ki
İçindeki sonsuza gitme özlemini
Oyuncakları elinden alındıktan sonra
Kim ama kim durdurabilirdi ki

İçimde memleketimi götürüyordum
İçimde seni götürüyordum
Her gittiğim yere sevdiklerimi götürüyordum
Kendim kendime hep uzak kalıyordu
Arası açılmış düşüncelerimin
İki yakası bir araya gelmiyordu

Soğuk fena vuruyordu
Bembeyaza düşmüş
Kapkara bir yalnızlık
Gece bile parlıyordu
Doğrularını anlatmak
Bazen göçünü hazırlıyordu
Zorunlu bir iç göçtü benimkisi
Kışın en çetin geçtiği yere doğru
Ardımda kelimeler kalırdı sadece