Zorunda Kaldım Şiiri - Muhammed Yağmur

Sana dair ne varsa içimde,
Birer birer susturdum hepsini.
Yüzünü düşlerimden,
Sesini dualarımdan
Ve adını kalbimden sildim.
Ama bil…
Hiçbiri isteyerek olmadı.

Zorunda kaldım…

Birini sevmek kolaydı,
Ama seni severken kendimi kaybettim.
Ben kendimden vazgeçtim önce,
Sonra senden…
Gidişim sana değil,
Kendime dönüş içindi.

Zorunda kaldım…

Her sabah adını anmakla başlardı günüm,
Şimdi sessizliği selamlıyorum.
Bir tebessüm bile borç kaldı dudaklarımda,
Seninle başlayan her şey,
Sensizliğe boyun eğdi.

Zorunda kaldım…

Aşktan kaçmak değil bu,
Aşkın beni tükettiği yerde
Kendimi kurtarma çabasıydı.
Bir sevdaya tutsakken,
Özgürlüğü dilenmekti belki de.

Ve en çok da…
Seni hala severken
Vazgeçmekti en ağır olan.

Zorunda kaldım…

Kalmak da zordu,
Gitmek de…
Ama kalırsam, ben olmayacaktım.
Ve anladım:
Bazı aşklar sevilmek için değil,
Sessizce terk edilmek için yazılmış.