Zoruma Giti Şiiri - Navruz Kaplan

Hayatımda ilk deyil bende ceza bitmiyor
Çocuklarımı senide yılarca görmüyorum
Benim bu çektiğimi askerde çekmedim ki
Acı ver izi kalsın ağlatmayınan ben ölmem

Geçen gün ben seninle konuştum akşamı
Sanki azat olmuşum kurtuldum sanki sanden
Bunca yıl ben boşuna harcandım hayat biti
Sana yaptım askerlik yılarca bitiremedim

Nasıl ödersin bilmem yarısını ben af etim
Ödenmez olan şeyler bana ayıt deyil ki
İster inkar etsende tanırı seni görüyor
İstemeden de olsa af dile belki yapar

Bir zamanlar kükrerdim sesimi dipten kıstın
Çocukları büyüdü beni küçültün yok oldum
Beni yok saydınız şimdi gelmez telfon çalmaz
Çıkması zor bu yolun çakılı kaygan olmak

Hatır olmaz sevginin su dökmeden büyümez
Kırmaya ben kıymadım çınar gibi çocuklar
Çok zor geçti geceler ne geceleri savdım
O orda ben burdayım nefes alsam gidiyor