Canım Babacığım,
Hatırlarsın
Askere çağrı belgemi aldığım gün
Elini omzuma koymuş
Bak oğlum demiştin.
Büyük babanın babası
Çaanakkalede
Büyük baban
Sakaryada
Baban Korede
Ağabeyin Kıbrısta,
Vatan millet için çarpıştı.
Bugün vatanımız varsa,
Bayrağımız varsa,
Ordumuz varsa,
Ailemiz varsa
İşte o savaşlarda kahramanca
Vatanımızı savunmamızdandır.
Şimdi sıra sende
Nöbet sana geçti
Sende bu vatanı savunmak zorunda kalırsan
Kanının son damlasına kadar
Kahramanca savaşacaksın.
Kaderinde varsa;
Gazi olacaksın, şehit olacaksın.
Çünkü sen;
Asker bir milletin evladısın.
Baba o gün, dediklerini anlamıştım da
Senin Korede savaşmana
Bir türlü kafam basmamıştı.
Hatta sormuştum
Korede ne için savaştınız diye
Sen de bana,
Git dediler gittik, ben hala anlayamadım
onu boşver demiştin
Baba,
Şu anda Güneydoğuda
Kato Dağının tepesinde
2100 rakımında nöbetteyim.
İki gün önce sınır ötesine geçtik.
Arkadaşlarımdan ikisini şehit verdik.
Biri İzmirli, biri Bingöllüydü.
Anlamıyorum Baba anlamıyorum.
Arkadaşlarımı şehit edenler,
Ne Çanakkalede,
Ne Sakaryada,
Ne Kıbrısta,
Savaştıklarımız değiller.
Aynı topraklarda doğup, büyüyen
Aynı dinden, aynı kimlikten
Benim toprağımın insanı..
Yani kardeşim Baba kardeşim..
Onların adı da
Ahmet,Mehmet,Süleyman,Ali
Onlarda içimizden biri..
Zoruma gidiyor Baba zoruma gidiyor..
Bana kurşun sıkan
Benim toprağımın insanı,
Benim kurşun sıkmak zorunda kaldığım
Benim toprağımın insanı..
Bu nasıl iş Baba?
Kardeş kardeşe kurşun sıkıyor.
Bizi kim bu hale getirdi?
Ne için Baba ne için?
Ben burada nöbeti
düşmana karşı tutmuyorum.
Karşımda düşman filan yok.
Cehalet var cehalet..
Dün arkadaşlarım
Çatışmada birini teslim almışlar
Adı Fahrettin
Karakola getirdiler
Perişan bir haldeydi.
Üstünde yok, başında yok, karnı aç
Elinde bir Keleş, cebinde 10 Dolar
Bu cehalet değil mi Baba?
Elinde bir Keleşle ne yapılır?
Karşında Türk Ordusu gibi
Yedi düvele karşı
Topsuz, tüfeksiz zaferler kazanmış,
Bugün dünyada benzeri olmayan bir Ordu
Bir Keleşe mi boyun eğecek?
Bu ne cehalet Baba?
Doğrusu zoruma gidiyor.
Bir hiç uğruna, bir hayal uğruna
Dökülen kanları, giden körpecik canları gördükçe..
Zoruma gidiyor Baba zoruma gidiyor
Kendi anamızı kendimiz ağlatıyoruz.
Bizim anamızı ağlarken görenler
Şerefe kadeh kaldırıyorlar şerefsizler..
Biz neden böyle cahil kaldık Baba?
Akşam Tv de gördüm
Araçlar yakılıyor, dükkanlar taşlanıyordu.
Kendi varlığını, kendi eliyle yok etmek
Cehalet değil mi Baba?
Zoruma gidiyor Baba zoruma gidiyor
Bu kadar cçahil olmayı
Bu millete yakıştıramıyorum.
Kato Dağının tepesinde
Eksi 30 derecede
Nöbet tutmama sebep olanları
Anlamıyorum Baba..
Düşmana karşı tutulan nöbeti anlıyorum da,
Bir Keleş 10 Dolar uğruna
Bana kurşun sıkanı
Hiç mi hiç anlamıyorum.
O da,
Benim zoruma gidiyor Baba..
Ben bu nöbeti.
Canım pahasına tutarım,
Sözkonusu vatansa;
Şehit olmam
Teferruattır Baba teferruat...
(26.02.2008)
Yusuf GürsoyKayıt Tarihi : 22.12.2011 14:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!