Zoruma Gidiyor Şiiri - Mehmet Kara

Zoruma gidiyor,
yatağımdan kalkmak,
oturup durmak
akşama kadar;
Zoruma gidiyor,
Kırk yıllık beyin işçiliğimde,
“Tek beyin” için boşuna didindiğim.

Zoruma gidiyor,
yaşıyormuş gibi yapmak
yaşamak yerine...
Ölen ölür...
Kalan sağlar bizim midir! ?
Sağ ve salimse, eş-dost; hısım- akraba
Çal oyna yaşıyor olduğuna...
Çalıp oynamak varken,
Ölenler niye öldüler acaba! ! ? ?

Zoruma gidiyor,
beynimde büyüyen mezarlıklar.
Bizim olan sağlar,
-zamansız, zeminsiz-çalıp oynuyorlar.
Zoruma gidiyor mirasçılar,
çalgılar, çalgıcılar...