Zoruma Gider Allahım Şiiri - Fatih Güler

Zoruma gider be Allah’ım
Hemen belamı ver zoruma gider
Ne mi o zoruma giden
Ne yada kim gitmez ki

Mesela kulun kuluna
Yaptığı şeytanlık gider zoruma
Uzak yakın, akraba yabancı
Ayrımsız şekilde menfaate dayalı düzeni

Herkes kendisinin zevk keyif sefasında
Derin uykuya dalan para rüyasında
Güzellikten ziyade çirkinlik var mayasında
Dikiş asla tutmaz içindeki kumaşında

Yediden yetmiş yediye huya bürünmüş
Kendilerine güya yeni kural kurulmuş
İnsanlık kurulan kuralla kudurmuşta kudurmuş
Gönül gözlerine sanki perde örünmüş

Sağ göstererek sol vuran millet
İş düşünse birbirine pek minnet
Amma velakin arka dönüldüğünde de
A dan z ye zillet

Tüm duygular kalpten çalarak yakıldı
Külü de beş kuruşa satıldı
Kağıt parçacık bütün tarafa saçıldı
Kalbi taş yaparak sonsuzluğa yatırdı

Denizim okyanus ötesinde boğulup
Çatlım apo gölgesinde kayboldu
Türkçülük namert çaresinde unutulup
Atalarımızın ruhları bile kurudu

Gayri geçtim ekmeği ikiye bölüşmekte
Arabanın üstüne katlı ev yapıp
Yardıma muhtaca da tepeden bakıp
Herkese iyilik dersi vermeye kalkmak

Yüze bile bakılmayarak nasılsın diyene
İçki masasına koşularak garibe gitmeyene
Duygusu çözülerek arkadan dümen çevirene
Şeytan yavşak yalaka denilir biline

Biri haksızlığa sessiz kalıp
Diğeri sessizliği suiistimal eder
Fani dünyada adalet olmadığını
Mahşere göçünde anlaşılır

Başkasına söz verip
Sözü tutmaz nedense
Kendiyle çelişkili olup
Mahşerde çözülür kesinlikle

Hayvan boku sevilerek sakattan tiksinilir
Bacağa servet harcanarak emek unutulur
Arkadaş yanlışı unutularak atalar atılır
Vatansa menfaatin türlü türlüsünde satılır

Engelliden para kazanılıp
Engelli anlamak istenmez
Engelliyse kaderine küsüp
Her gün ölmeyi bekler

Makama hizmete gelinmemiş
Sırf yemeye gelinmiş
Bol keseden atıp
Makamın cebi delinmiş

Çiçek candır can
Doğaya kıyıyor mal
Ciğer yanıyor lan
Sönüyor umutlar ulan

Kardeş kardeşi vuruyor
Canının etini çalıyor
Hürriyeti elinden alıyor
Tuzağa düşerek düşürüyor

Oyun içinde oyundur
Ateşe atmak içindir
Fakirin cebinden alır
Zenginin parası çoğalır

Kendilerinin yönlerine çekilmeye çalışılıyorum kazık
Ama hiçbiri başaramayacak bunlara yazık
Alayının ekmeğini yağlayarak gönderiyorum katık
Hepsi birer oluyor yoğurtlu cacık

Nedense yazılarımla şiirlerim
Olayların önünden gider
Eğer ermiş olsaydım
Çoktan muradıma ererdim

Bende ayak çoktur
Rollere rahatlıkla girerek çıkıp
Başa bela olur
Canı sıkanı candan bezdiririm

Seviyor musun bunları
Şunları seversin artık diyenlere
Cevabım acayip net olmuştur
Ülkemle milletime ne yapmışlar ahali

Vallahi bak sizlerin sanat eserinizim
Yağlı boyayla resmimi mi yaparsınız
Tükenmez kalemle şiirimi yazarsınız
Hayat senaryomla filmimi çekersiniz bilmem

Sporda dünyayla Avrupa’da
Milli takımlarımızla Türk sporcularıyla takımlarına
Gönülden destek sunarak
Milliyetçilik duyguma laf dahi ettirmem

Bendenizi sevip sevmemeleri
Umurumda bile
Kullarına neler yazdıysam boş çıktı
Belki de akılları bayağı kıttı

Kendime sözümü verip
Dönüş yok geriye
İnsanlığı insan edip
İnsansız yaşam sürmeye

Altıyla üstüne sıçanlar
Sıçtığını güzelce yalayanlar
Sevgiden mi anlarlar
İnsanlığa sormak gerekir

Ey yüce Allah
Beni kullarının tek tırnağına bile
Muhtaç etmeden tahtalıköye gönderip
Bedenimle ruhumu kapkara toprağa yatır.