Neydi nefes almanı gerektirecek?
Hangi arafta durur insan?
Hangilerimiz doğru, kim söyleyecek?
Kim haklı konuşanlardan, ne yalan?
Sorular, sorunlar, sorunematik…
Kafamız öyle karışmış ki kaypak ahlaktan.
Kaşı, gözü, kirpiği, teni; insanı göremedik
Koştunuz kapandınız masuma dört yandan.
Bir akşam daha kalır, bir kez
Bir şans daha veririm, ne âla
Sonra,
Bir kitap okur, bakarım arkanızdan
Bir şey olacağından değil canım
Severim,
Hayat kumar, ümitse bedava.
Kayıt Tarihi : 17.7.2018 20:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!