Benim olan her parçamla, senden istediğim her parçamı alabilmek için çabalıyorum bencilce, aslında senin olan parçalarından.
Ortaklıklarımız ikimizi bir yere topluyor birbirini çeken ama istemediğimiz bir şekilde, daha birbirimizden haberimiz dâhi olmadığımız konularda.
Hissedebileceklerimizi düşündükçe hazmedilebilecek türden bir tadı olmasa da, sınırlarımızı aştığımız anda zevki elimizde olabilecek tek parçasıyız bu bütünlüğün.
Karmaşık kelimelerden kurtulduğumuzda kendimizi daha iyi anlayacağımızı bildiğimiz zaman, kendimizi anlatmaya çalışmanın bencilce bir anlamı kalmayacak artık.
Gör ki elini güneşe doğru uzattığın zaman serin serin esen rüzgar ile nasıl rahatladığını, işte anla o sorunlarının çözülebileceği gerçeği ile karşılaştığında neler yaşayacağını.
Hayatı yaşa daha da uzatmadan basit konuları gereksizce, geri dönecektir hak ettiğin, sonunda tükendiğini hissettiğinde...
İbrahim YayKayıt Tarihi : 17.10.2023 13:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
FELSEFE
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!