Zorluyor Şiiri - Mehmet Çiftci

Yalanlar gerçeklerin önünde gider oldu,
Sahtekarlar dürüst gibi pazarlıyor kendini.
Güneş aydınlatıyor ama yüzler kapkara,
Asalet ve insanlık azarlıyor kendini.

Kan emen sülük dolu Ülke’nin dört bir yanı,
Yüzlerine aksetmiş zift gibi siyah kanı,
Hiç hakları yoktur ya tutuyorlar yakanı,
Ölümü düşünmeden hızarlıyor kendini.

Mangalda kül bırakmaz dinden imandan yana,
İçindeki temizlik(!) yeter bütün cihana,
İftihar ediyordur onu doğuran ana,
Cehennem ateşine hazırlıyor kendini.

Pis surat kösele yüz,uzun el,iğrenç ağız,
Bir konuşsa öyle bir delikanlı ki, yağız.
Adamı tanımazsak biz de inanacağız.
Her haksızlıktan sonra özürlüyor kendini.

Böyle pişkin birini tanımamıştır dünya,
Zeytin yağı misali o en üstte gördünya,
Cevap hazır önceden ona sual sordun ya,
Herkes biliyor ama o zorluyor kendini.

Vatan millet düşmanı, vatanperver gibidir.
En son gideceği yer cehennemin dibidir.
İsmine layık değil o bir zamir kipidir,
Suratında maske var izarlıyor kendini.