Zorlamaz Seni İnsanlık Şiiri - Beylem Gezer

yolları çiçekli mi
çileli mi insanlığın
adımlarını hep mi geriye atar
kullar
kendine kul aramak için

çok mu ağır gelir bedenleri ayaklarına
göze alamaz mı yola çıkmayı
gözden kaybolmak ürkütür mü yoksa
varışa ramak kala cayar mı ki
hedefinden

bilinmez bir dünyası var insanoğlunun
bölünmez bencilce birikimleri
çok net gördüğünü sandığın dünyasının
kör düğümüdür barınağı
ne ayaksın dersin ya hani
düğümdeki gizemdir o ayak
ayaklar altına alınan insanlık
denklemin çözülmeyen yanıdır

baharı aramaya gerek var mı ki
yaşamak bahar olmaktır
bir ömür çizgisi vardır
nefes almak ile yaşamak arasında
yolun başıdır o çizgi
yaşam çizgisidir
nefes almayı yaşamaktan
ayırdığın an çıkmış olursun yola
insanlık yolun başında karşılar seni
seni sana keşfettirir
senden benleri çıkarır
bizleri ekler sana
bensiz kalırsan
bizleşirsin
hiç mi hiç zor değil o yola çıkmak
zorlamaz seni insanlık
içinde yaşamak için
sende var olanı yaşatır içinde
sende var olanı dedim de
şayet öldürmediysen
neyle beslenirsen öyle yansır
bu da özündeki hamurdandır
şeffaf ise özün
berraklığı mest eder yoldaşlarını
zifiri karanlığına çekiyorsan
sana akan gönülleri
bil ki yoğrulduğun çamurdandır

varken insanlık için yaşa ki
yokken insanlığın seni yaşatsın
inan bana yaşamak
nefes almak değildir
nefesinin kesildiği gün
ölümsüzleşirsin
nefes alırken de
içindeki insanlık tohumuyla
her gönülde filizlenirsin

nefes almak yaşamak değildir
yaşamak
insanlığı içinde yaşatmaktır
insanlık yaşamıyorsa içinde
nefes alan bir yaratık olmaktan öteye gitmez var olman

insanlık yolunda yolculuk eden
bahar çiçeğidir hayatın
hayattan gitmek
bir zamanlar çiçek olduğun
gerçeğini değiştirmez
bir kez baharı görmüş olanlar
gördükten sonra hep kış yaşasa bile
yaşadıkları tek bir baharın
hatırası ile sürdürürler
ömrünün geri kalanını

sadece bir adım yeter
baharı getirmeye
bahar çiçekleri açsın artık
bahar görsün umutsuz yürekler
ki en ağır kışlara
katlanabilsinler