ZORLAMA BENİ
Çağlar ötesine bağlanır düşüm;
Kendi emeline zorlama beni!
Kalıba koydukça dağlanır döşüm,
Kendi emeline zorlama beni!
Ağaç gıdasını topraktan alır,
Çiçek nidasını yapraktan alır!
İnsan sevdasını bayraktan alır,
Kendi emeline zorlama beni!
Ezanın sesine hanlar adanır;
Bayrağın rengine kanlar adanır!
Vatanın uğruna canlar adanır,
Kendi emeline zorlama beni!
Düz yazıydım ama nesir olmadım,
Manaya inandım yesir(*) olmadım!
Dünyayı dolandım esir olmadım
Kendi emeline zorlama beni!
Yaban gülleriyle huyum azdırma,
Kendi ellerimle kuyum kazdırma!
Kalemi kır amma zulüm yazdırma,
Kendi emeline zorlama beni!
Aç mıyım, tok muyum ele bildirme,
Var mıyım, yok muyum eli güldürme!
Sağ mıyım, mevt miyim beni öldürme,
Kendi emeline zorlama beni!
Pîr-i Fâni der ki; çağdaşım ama
Ellerin beziyle vuramam yama!
Halel getiremem milli dünyama,
Kendi emeline zorlama beni!
(*) yesir: Kumarbaz.
MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
09.03.2019 – İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 9.3.2019 22:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!