Zor Şiiri - Miray Seyyar

nefesin idam sehpama vuruyor
usul usul üflüyorsun
bir gece vakti ay bizim için parlarken
beni yakmak ağırca

kalbinin tek bir atışı on yıllar veriyor bana
ben baştan aşağı yalnızlık hüzünden yapılma
ellerinde çiçeklerle bekle sevgilim
mezarımın ucunda

ey kalbim hasretin öldürüyor beni
çakmış çivilerini bacaklarına
yalnızca sen uzakken böyle
yaralarını hatırla

uzaklıktan korkmuyorum
aramızda hudutsuz yollar
bir ateş ki dalgalanıyor
gözyaşlarımdan yapılma

sarılacağım sana kırar gibi kemiklerimi
ve ellerimden dilimden kanayarak
benim aşkım kutsal bir din gibi
bir duanın nefesinden boğma

avuç içlerim yanıyor
ve ayaklarımın altı
ben bir kavganın içindeyim tarafları aynı
seni kazanmak istiyorum kendimi kaybederek
sev beni kırarcasına
parçalarcasına