Gider iken ölmeye!
Yok, mecalim gülmeye,
Güleceğim ben neye?
Vaktin boşa öldürme!
Zorla beni güldürme!
Gülmem için sebep yok!
Ağlamaya gerek çok.
Yaşıyorum her gün şok,
Vaktin boşa öldürme!
Zorla beni güldürme!
Dağarcıkta yok neşe!
Dağıtamam dost, eşe.
Son ver artık şu işe!
Vaktin boşa öldürme!
Zorla beni güldürme!
“At” diyorsun; “kahkaha”,
“Çık” diyorsun, sen; “Kaf’a”
Bulma benimle kafa!
Boşa vakit öldürme!
Zorla beni güldürme!
Düşmedim hoş vadiye,
Yok, özel bir hediye!
Güleyim ki, ne diye?
Boşa vakit öldürme!
Zorla beni güldürme!
Atim bana meçhulken,
Nefsim fıskla meşgulken,
Gülmek için çok erken!
Boşa vaktin öldürme!
Zorla beni güldürme!
Kalbim dalmış dünyaya,
Bel bağlamış hülyaya(!)
Kem düş girer rüyaya,
Vaktin boşa öldürme!
Zorla beni güldürme!
Hasene den çok günah!
Çekiyorum her gün ah!
Meçhul iken bir penah!
Boşa vaktin öldürme!
Zorla beni güldürme!
Varmı Haktan beşaret?
Varsa; hemen işar et!
Yoksa müspet işaret?
Vaktin boşa öldürme!
Zorla beni güldürme!
Emir verdim ben geme!
Israr ile“gül” deme!
Tehir ettim son deme,
Boşa vaktin öldürme!
Zorla beni güldürme!
Cihat ŞAHİN
11.07.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 11.7.2010 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)