kapatırsın gözlerini, mil çektirirsin göz kapaklarına,
ve göremezsin hiç bir şey, bu elindedir insanın.
bir kilit vurusun dudaklarına, lal kalırsın,
susması mümkündür insanın.
yakarsın ellerini bir top ateşle, sararsın sonra,
dokunamazsın başka ele olur biter.
sonra gömersin duygularını karanlık gecelere,
taş kalpli oluverirsin.
budur kolayı sevmenin.
ama düşünmeye gör anıları, hatıraları,
aklını yenemezsin.
hatırlarsın, düşünceni değiştiremezsin.
hele birde gerçek sevgi varsa daha yüreğinde,
o zaman işin zordur işte.
onu görmesen de, duymasan da, ona dokunmasan da,
düşünürsün her yağmur yağışında mutlaka.
unuttum dersin,
ama onu unuttum derken bile hatırladığını bilemezsin.
ve sen istemezsin, ama yüreğin durmaz,
yine gitmişsindir beraber gezdiğiniz taş sokaklara.
yağmur yağıdığında, bulutlara özenip ağlamak istersin.
tekrar sevmektir hayatı yeniden kazanmak.
bu da çok zor değildir aslın da unutmak mümkün olsa.
ve kendini süslersin aptalca salakça ve denyoca,
aslında hiçbirşeye benzemezsin, kimseye,
şarkılarla avunmayı birşey sanıp,
her işi yokuşa sürersin.
söylemek istediklerin çoktan yüreğinde yerini almışken,
onları dudaklarına söyletemezsin. gururmuş bu...
ve tabi sen gururuna yenilirsin,
ve tabi aşkın önünde yine sen eğilirsin.
Kayıt Tarihi : 4.4.2008 10:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!