Zordur Severken Unutmaya Çalışmak

ZORDUR SEVERKEN UNUTMAYA ÇALIŞMAK...
Daha unutmanın eşiğine gelmeden,
Geceyle cebelleşir, saatle savaşırsın.
İçinde onmaz yaralarla yeni güne uyanmaktan kaçarsın.
Onsuz aldığın nefes inmez ciğerlerine,
Zordur severken hasreti karşılamak,
Zordur gözünden esirgediğin yâre vedalar yakıştırmak.

Varken yokluğunu kabullenmek içinde fırtınalar estirir,
Kemiklerin tek tek çatırtısını duyar ama acın bile sessizdir.
Bir yanın pes eder kabul eder yokluğunu,
Bir yanın direnir ümitle belkilere yüklenir.
Zordur severken unutmaya çalışmak,
Zordur gönlü susturup hayata ahkâm dolu bakmak...
Döndü Dülger