Zordur Ölmek Şiiri - Şuayip Odabaşı

Hayat bu emanet, beden üstünde,
Güzelliği yakut, bir insan ölür.
Zamanı gizlidir, vakitler kayıp,
Gülerken anlaşılmaz, bir insan ölür.

Kimisi sahibi, mal ile mülkün.
Kimisi güvenir, gücüne ilkin.
Güçlü kuvvetli dediğin gencin
Ayağı çelinir, bir insan ölür

Kimisi ırgattır, kayıp ekmeği.
Kimisi çalışır, kayıp emeği.
Kimisi beğenmez, şalı ipeği.
Bir çulun peşinde, bir insan ölür.

Kolay mı alması, el parasını.
Kim kimin sarar ki, her yarasını.
Gide gele iki köy arasını.
Akşamı kaybeden, bir insan ölür

Kadere bağlama, bu doğuşumu.
Kıraç toprakta fidan oluşumu.
Düz ederimde ben bu yokuşumu.
Bu sözü haykıran, bir insan ölür.

ODABAŞI ölür, bedenler çürür.
Yoksulun kervanı böyle mi yürür.
Kimisi hep uyur kimisi görür.
Göre göre yazık, bir insan ölür.

21 Haziran 2013/KEPEZ/ÇANAKKALE