Hissiyatımı kaybettim.
Yüküm ağırlığımı geçti.
Yıllardır taşıdığım heybemi kenara bıraktım.
Suskunluğumu ses yığınlarının ortasına attım.
Ve neden boynuma doladığım bu zincirleri kırmamışım diyordum.
Artık zamanı geldi.
Kaçış mı uyanış mı?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta