Zorba Şiiri - Gülhan Özkara

Üüf
Amma ufacık adamlar
Her şeyleri ufak, ufacık
Aldım-verdim yürüyüşleri, kısacık
Bir göz emrâzıyla mâlul
İki metre öteyi göremez âmâ
Evi kadını arabası vardır ama
Kapısının önüne doğru dürüst çıkamadığı evi vatan
Ve bu evin içinde kıt kanaat yaşamaktan başka
Bütün mefkûreleri atan
Dimağının sade birkaç hücresi faal
Sabahtan akşama beyhude bir sürü kaal
Yazık ki memleketimin yazgısı bu
Sürüler ekseriyet çobanlar ekall
Heey dil diş bilmez cebabir şakî
Yollarına ölüm koyuyorum hoşçakal
Önünden ardından gideceği bul
İster sırma cepken ister çaput çul
Ölüme beraber gidecek bir kul
Zinhar yola çıkma takım düzmeden
İnsanın hinliği birikmiş çirkef
Hileler ulalı, dokunan gergef
Kara kazan üstü kaynar kara kef
Azmine yola çık dostu unutma