Zoraki veda Şiiri - Hebil Akan

Bir ümit yitirdim, bir gönül öldü
Sevda yollarında dün akşam üstü
Beni kahreden şans, ellere güldü
Sevda yollarında dün akşam üstü.

Kulak asmadığın bir nida vardı
Gecede çınlayan bir seda vardı
Gözyaşıyla dolu bir veda vardı
Sevda yollarında dün akşam üstü

Gülleri dalından nasıl yolmuşlar
Dökülüp yerlere cansız solmuşlar
Islak bir mendil, bir gül bulmuşlar
Sevda yollarında dün akşam üstü

Damağım kurudu dur diye diye
Ne hale getirdin gör diye diye
Yalvardım Leyla’ya yar diye diye
Sevda yollarında dün akşam üstü

Bazen boyun büktüm, bazen hıçkırdım
Bazen nara attım, bazen haykırdım
Bilir misin ki sen kaç kadeh kırdım
Sevda yollarında dün akşam üstü

İlkbaharken birden güz kesti gönlün
Hasret kutup’undan buz kesti gönlün
Neden ayrılığa söz kesti gönlün
Sevda yollarında dün akşam üstü

…………………………………...
……………………………………
…………………………………...
……………………………………

kalp kırmayın demiş cenabı Huda
kırmadı mı şimdi bu haksız veda
bitti …biliyorum bir fani sevda
sevda yollarında dün akşam üstü

sırtımdan inince böyle fani yük
gördüm ki bastığım dal ince, çürük
anladım ki Mevla aşkı en büyük
sevda yollarında dün akşam üstü

günah döktüm..mutlu..mutlu ağladım
gönlümü başka LEYLA’YA bağladım
sayende yüce Mevla’ya bağladım
sevda yollarında dün akşam üstü

1982 /Hacettepe