Zoraki Şiiri - Kamber Bal

Zoraki akıyor
. ırmaklar,
çaylar,
. dereler.
Zoraki kılıç çekiyor gökyüzüne
. denizler.
Ağlayan bebek
. zoraki emiyor
. annesini
Hani arılar Bal yapar
. ya
. zoraki
ku şlar
kanat çırparak uçuşurlar
. ya
. havada
. ve
rüzgar eser o an,
bir umut,bir halka yaratırız.
yüreğimiz isyanda ısrar eder,
çaresiz,
severiz birisini
. ruhumuz dalgalı denizden coşkun;
.sarp dağların erişilmez dorukları gibi
bir yari,
zıpkın gibi bir delikanlının
nasıl sevmesi gerektiğini hatırlatır.
Resimler,hikayeler, masallar,
şiirler üretiriz.
büyük bir tutkuyla
büyülenmiş
gözlerinin içnde kaybolur gideriz
zoraki.
. Eline bir şeker verilmiş
çocuklar gibi coşarız.
bir gülücük yeter bize.
masallar bile dar gelirdi hayellerimize
korkarak usulcacık dokunduğumda
. tenine
öylesin korkarız bazı akşamları zoraki
bazı akşamları yıldızlar
. içini döküp giderler
benim gibi zoraki.
Bir geceyi yut deseler
aşk şarabıyla
hiç gözümü kırpmam
. amma!
maviliğe üzülürüm
ölürüm zoraki
..................................
.............................
heybeli ada 1992