Başındaki,
Şeker dolu tepsi,
Karnı ağulu yılana döndü,
Kıvrım kıvrım,yuvarlak,
Üstüne çöreklenen…
Düğün türküleri,
Sihirli,kara bir büyünün,
Sözleri,
Nağmeleri oluverdiler,
Uçuruma itelyen…
Oynayan kadınları,
Kaynayan kazanın çevresinde dönen,
Zebânilere benzetti birden…
El ve ayaklarındaki,
Kınaya baktı…
Akan kan olmuştu,
Kilitlenen kelepçelerden…
Güzel yavuklusu olmalıydı şimdi,
Erkek odasında…
Kostak kostak yürüyen…
“Hem giderim,
Hem ağlarım ha…”
Diye geçirdi içinden…
Gülmeye başladı kahkahalarla…
Başka türlü çekilmezdi,
Ömür boyu,
Tiksinilen bir yatak…
Dellendi Fadime,
Gerdeğe girmeden…
30.03.1995
Haluk Şan DikmenKayıt Tarihi : 5.6.2006 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!