Zor Zamanlar Şiiri - Enver Özçağlayan

Bir zulmet yaşanıyor şafaklarımda
Kokuşmuş zamanlarda güne başlarım
Bundandır ağrılarım şakaklarımda
Bundandır dinmeyen şu gözyaşlarım...

Sarmış tâ ufka kadar bin türlü belâ
Hangi dosta yaklaşsam kokular gelir
Ne ayaklar başlara oynuyor hâlâ
Ülkemizde nâmerdin sesi yükselir.

Şehitler sığmaz oldu açılımlara
Türk Nevruz istismarın bayrağı oldu;
Ey Millet aklınla bak açılanlara
Açan açtı, açılan yerini buldu.

Ticaretle siyaset elele vermiş
Beled-i eminler ki rüşvet kapısı
Nice kutsal mekâna fitne karişmış
Dağıtılmış vatanın harcı, yapısı.

Hükûmetler aczile bocalamakta,
Muhalefet (su) dövmekle oyalanıyor
Deniz aşırı güçler, heran atakta
Oyunlar oynanıyor, millet yanıyor.

Demokrat değil dendi bu Anayasa
İsteyen daha demokratik yaşasın;
Değiştirelim, şayet anlayan varsa,
Devleti bebeler de artık taşlasın.

Emekliler aç sefil, işçi perişan
Olsun, kovsun Ankara, yürüyenler var.
Şu çökmüş ekonomi bilmem kime şan,
Halimiz düşünene ar gelmeli ar...

Yeter bu kadar canlar, bu kadar yeter,
Dünya küçüldü ama, büyüyor kaçak
Sanır mısın vardır bundan da beter?
Artık boğazımıza dayandı bıçak...

02.04.2010 Fatih-İST.