Zor Zamanlar Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Gelip geçerler hayat denen düşten
Sabun gibi kayar mal mülk ellerden
Bedenler kurnaz, bedenler hırs küpü
Gözünü aç kavra hakiki özü
Zahirde dünyayı doğal sanırsın
O deryaya bakıp sen de dalarsın
Çürümüşlüğün kokusu hep gelir
Gafili bekleyen azap çetindir
Cisimleri seçilmeyen dostlara
Sesleri işitilmeyen canlara
Hassas ve latif olan benliklere
Bu asır sanırsın dar bir cendere
Doymak bilmeden yer çoğu nefisler
Kana kana içer zehri zalimler
Gürültüler gelir aşağılardan
Yanar cahiller acıyla cefadan
Kır atına biner arif ansızın
Gider yolda ardına bakmaksızın
Feylesofu da alarak yanına
Gösterir kendi ruhuna itina
Ateşe değmeden muttasıl uçar
O zifiri karanlıklardan kaçar
Geride kalanlar yana yakıla
Doldurur küplerini şuursuzca
Bazen telaşla, bazen zorbalıkla
Tekerlek dönmez mucurlu yollarda
Beldeler olmuştur hep kan kırmızı
Uzaktadır artık çoban yıldızı