Zor Zamanlar Şiiri - Sevgi Kekeç

Issızlığın ortasında Harabe bir köy gibiyim Okyanusun ortasında Ya batar ya yüzerim İnsanlığımı kaybettim Hiç bu kadar yetim olmadım Aklımı fikrim yok olmuş bak Herşeyin çılgınlığında Hiç birşey yokluk kadar yakmadı bu canımı Ufuklar Uçsuz Bucaksız Erimeyen Buz dağı Karanlığın Ortasında Zor Zamanlar Geçmek Bilmez Yanımda Bildiğim Herkes Dertlerime Derman Vermez Umudum hiç bu kadar umutsuz olmamıstı Sessziliğimi Dinlerim Herşeyin Çığlıklarında Zor zamanlar geçsin diye Aklım fikrim yok olmuş bak Dibe Vurmuş Gemi Gibi Nefesim Tükenmiş Bak Karar Verdim Bundan Sonra Bende Zalim Olacağım Kararmış Bu Yollarıma Bende Işık Tutacağım Hep Sırtımdan Bıçak Yedim Hep Karanlıklarda Kaldım Dertler Büktü Bu Belimi Bir Gün Hiç Doğrulamadım