ZOR YILLAR
5 yaşındayım
Çocukluğumun farkındayım..
İhtilal haberleri dinliyor ülkemin insanları
Ve ben radyoya çok yakındayım…
Yıl 1970…
On beş yaşındayım
Delikanlılığımın çok farkındayım
Ülkemde ihtilal haberleri yine dinleniyor
Ben dâhil herkes ilgileniyor…
Yıl 1980…
Yirmi beş yaşındayım
İhtilal haberleri yeniden dinleniyor
Mevsim sonbahar, aylardan eylül
Kimi taş atıyor, kimisi gül…
Zaman bir nehir, aksiyon bir sal
Ben ise onun akışındayım…
Gencim, sanıyorum ki
Koskoca dünyada
Bir başınayım…
Yıl 1990..
Otuz beş yaşındayım
Şairin dediği gibi
Ömrün kalan yarısının düşündeyim
Körfez savaşı… Yine ölüyor insanlar
Koskoca İslam âlemi çaresiz
Ellerim bitişik dua peşindeyim…
Yıl 2000…
Kırk beş yaşındayım
Kar yağmış saçlarım var
Aklım başımdayım.
Piyasalar krizlerle sarsılıyor
İşler takır tukur yürüyor
Ve Marmara depreminin
Sarsıntıları sürüyor…
Yıl 2010…
Elli beş yaşındayım
Değişim ve dönüşüm rüzgârlarının etkisi
Menier Sendromu’ndan farksız
İstenmiyorsa etkilenmemek;
Olunmalı,
Dilsiz, gözsüz, kulaksız…
Gelecekten asla umutsuz olmadım
Lâkin hissediyorum ki
Zaman dişlisinin çarkındayım
Suyun boğduğunun
Ateşin yaktığının
İyice farkındayım..
Yıl 2020..
Atmış beş yaşındayım.
Ömür, hazan mevsiminde de olsa;
Dünyalık heves ve hırs değil
Lâkin,hedefe çoğalarak yaklaşan
Bir ok misali kararlı ve cesur
Çocuklar gibi şen, yüce ruhlu insanlar var..
Artık ihtilalin sesini ve nefesi
Kesen
15 Temmuzlarımız var
Ve artık insanlarımızın
Çelik'ten iradesiyle
İnliyor hava limanları,köprüler,
bulvar..
Hepsi etten duvar
Minarelerden selâ okuyor
hocalar,
Mermilere kafa atıyor,yumruk sallıyor kardeşler, analar,bacılar..
İhtilal çığlıkları atmıyor artık
TV ve radyo;
Güç odaklarının uşakları
Yenilgiyi tadarak çark edip, deseler de;
"Bu Bir Senaryo!"
Önümde,yanımda,uzak- yakın çevremde..
Alınlarında ışık, gözlerinde ışık;
Kardeşlerim var;
ülküsü "kızıl elma" yani hilâle âşık!
Bitmez bu sevda, bitmez bu dava diyen
Ve bir sel misali çoğalan,
Ve gönüllerde büyüyen.
Kum saati ve hayat var hep karşımda
Duruyor her saniye
Bütün gerçekliğiyle.
İmtihan salonunda
Sorular hep karşıdan gelirdi değil mi?
-Bunu neden, bu niçin?
Son sıcak terlerini döken bir talebe
Çırpınıyor hep içimde
Ve azim ve gayret ve ümitle;
Son soruları çözmek için.
bsü/haksöyler.
07.07.2022
Kayıt Tarihi : 9.7.2022 16:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!