Zor Yaşam Şiiri - İbrahim Akkaya

Zor Yaşam

Kolay değil
Senin bildiğin gibi değil
Zor yaşam.

Yalnızlık korkaklığı
Sırt veren yok
Herkez can derdinde
Geçim belası
Açlık endişesi
Hele şu çocuklar yok mu?
Büker belini.

Her akşam,
Gelir evine
İpe gider gibi

Kapı,
Cehennem gibi sıcak
Buz gibi soğuk içerisi
Elleri boş
Bakmaz gözlerine kadını

Sığıntı gibi
Girer içeri
Büzülür bir köşeye
Tutmaz dizleri.

Ne yaptın herif der,
Sırtı dönük karısı
Yok der
İş yok.
Kısa bir sessizlik
Kan akar yüreğine
Buğulanır gözleri

Hani garip gurabacılar,
Hani Allah lillah diyenler
Hani aşımızı ekmeğimizi
Topculara yedirenler, gelir aklına.
Sonra
Düşündüğüne pişman
Tövbe der.
Tövbe tövbe..
Korku girer yüreğine.

Kurulur sofra
Bol sulu bir çorba
İki somun ekmek
Kuru soğan bile yok yanında
Gene şükrederler Tanrıya.

İşte bu şükür üstüne
Kurmuş postu adamım
Kandırıyor.
Şükürlerle Şükrüleri
Yaşıyorlar saraylarında.

Desem ki
Arkadaş
Aşını ekmeğini
Aha bunlar yiyorlar
Küfrederler bana.

Gene de içim kan ağlıyor
İnsanım ya