Zor ve acısın Şiiri - Didem Can

Zor ve acısın,
Bahar eserken,
Sana yangınım sardı sevgimi.
Zaman geçti,
Yangın büyüdü ömrümde.

Zor ve acısın,
Koymadığım adımda saklanmışsın.
Görmediğim rüyama takılmışsın.
Dalgalarında ufuk arar oldum.

Zor ve acısın,
Belki o gün diye
Koştum dağlarında.
Sana yandığım her nefesimde,
Geçen bulutlara akıttım inandığım duygularımı.

Zor ve acısın,
Umutlarımı aldığın imkansızlıkta,
Duygularımı ezdiğin gururunda.
Böyle ıssız oluşun,
Esaretindeki aşkın,
Görmediğim yüzünde hayal oldu.

Zor ve acısın,
Dönmediğin yaşamımda.
Gece gündüzü beklerken
Çoğalan yarımlarımda,
Yasakladığın kelimelerde kaldın.

Zor ve acısın
İlk değil son olmadın.