Zor Unutursun Şiiri - Şefik Tiryaki

Zor Unutursun

“Alican “atta”ya gitmiş
Büyüyünce unutulur
Ayşegül’ün aklı yitmiş
Büyüyünce unutulur”

Acı yazmış yazan gülüm
Acılardan kazan gülüm
“cıs” nerende hazan gülüm
Büyüyünce unutursun

Yüklü bulut gibi doldun
Budanmış gül gibi soldun
Sol yanından “üf”mü oldun?
Büyüyünce unutursun

Boyun tavana mı değdi?
Anladın mı nasıl şeydi?
Sevmek senin neyineydi?
Büyüyünce unutursun

Aşk mı büyük söyle kin mi?
Böyle olur bilmedinmi
Ben küçüğüm demedin mi?
Büyüyünce unutursun

Ey küçüğüm, be hey şaşkın
Pınar mı sandın bu taşkın?
Adaleti olmaz aşkın
Büyüyünce unutursun

Köz, alevden bin kat beter
Bu duman daha çok tüter
Şimdilik alışsan yeter
Büyüyünce unutursun

Kâbusa çıkar her rüyan
Uyan, usul usul uyan
Dayan, üç beş sene dayan
Büyüyünce unutursun

Nemli nemli bakma öyle
Dünyanın düzeni böyle
Yüreğine bir şey söyle
Büyüyünce unutursun

Önünde yol sürü sürü
Ardına bakmadan yürü
Papatyadaki son pürü
Büyüyünce unutursun

Gizli ağla gökler duysun
Gönlün gözün gama doysun
Vakit erken daha toysun
Büyüyünce unutursun

Yıllar geçer akın akın
Bu gün uzak yarın yakın
Unutamam deme sakın
Büyüyünce unutursun

Yağmurun çorağı düşer
Yolların ırağı düşer
Zülfüne kırağı düşer
Büyüyünce unutursun

Karla gelir yağmur güzün
Derelerle dolar yüzün
Aynalara siner hüzün
Büyüyünce unutursun

Esti, yağdı, esildiler
Gün geldi taş kesildiler
Kimler neleri sildiler
Büyüyünce unutursun

Bas yarama parmağını
Seyret kahır ırmağını
Acı aşkın armağanı
Büyüyünce unutursun

Dağı aştı atı alan
Bir sen bir ben bakakalan
Bildiğim en büyük yalan
Büyüyünce unutursun

Şefik Tiryaki