Zor'unluluk Şiiri - Merve Vural

İncitmeden bir kır çiçeğini ve
Yaban gülünü dalından koparmadan sevmek gerekir.
Uzaktan uzaktan…
Sulamalıdır onları ve suyu da ıslatmalıdır arada.
Sonra suyun boğuluşunu izlemek gerekir.
Sessizce,hissettirmeden…
Parmak uçlarında yürümek gerekir
Dikkat dağıtmamak için.
Uzaklarda bir çocuğun başı okşanırken çikolata vaadiyle
Güneşi selamlamak gerekir;
Olur da bir gün işimiz düşerse yabancılık çekmeyelim diye.
Gülümsemek gerekir elinden geldiğince
Şiirleri toplamak gerekir mevsimi gelince dalından
Ve rüzgârın esintisini saçlarında hissetmelidir insan.
Ne sabah ne de akşam;
İkisinin arası bir vakitte
Kâğıttan gemilerimizi umut denizine savurmak gereklidir ve
Yataktan hızla kalkmak gerekir.
Hızla uyanmak ve şuursuz kalabalığa karışmak…
Gecikmeden,
Bu çalkalanışa elleri uzatmak gerekir,sonunu bile bile.
Kendini eriyen karlara emanet etmek gerekir.
Belki bir yolunu bulup,
Çağlayan bir nehrin sağ kolunda yer edinilir diye…