Yolcusuz gemiler kaldırıyorum,
gönül limanımdan.
Kendi duygularımı çalıyorum,
kendime hissettirmeden.
Sessizce haykırıyorum kendime.
Küçük evlerin içine sığmayan,
mutluluklar varmı?
Leyla ile Mecnun yalanmı?
Kendini boğuyor,
zamanın kara tünelinde zaman.
Sonra sessizlik,
belki en dürüst an.
İki çarpı iki yürek,
dört yürek edermi?
İçinden iki yürek,
gökkuşağına gidermi?
İki yalan,
iki gülüş,
bir sessizlik edermi?
Sen senin suretinsin,
sevgisin,
yetimsin.
Dört elin var,
dört sevgiye erişirsin.
Dört sevgi,
bir sen edermi?
Kayıt Tarihi : 23.6.2015 02:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!