Zor sınav Şiiri - Ufuk Bakırcı

Ağlıyarak açtım gözlerimi
Ciğerimi yakan ilk nefesimdi
Gözlerim belki açıktı belki kapalı
Ama gördüğüm herşey bana yabancıydı

Küçük bir dünyam vardı
Büyük sevdilerle süslü
Meleklerim vardı beni koruyan güldüren
Korkularım vardı ışıksız uyuyamazdım

Ben büyüdüm benimle dünyamda büyüdü
Sebepsiz bir telaşta kendime geldim
Bu sabah dünlerimi düşledim
Bu sabah anladım ki ben büyüdüm

Bir söz işittim silinmesi imkansız bir kitapta
HER NEFİS BİR GÜN ÖLÜMÜ TADACAK
İrkildim sirkelendim ve kendime geldim
Yirmi beş yıl önce bu gün ben oğlumun yaşındaydım

Bu sabah oğlum uyandırdı beni
O minicik dünyasında kocaman kahramanıydım
Canım babamm günaydın derken oğlum
Gözlerim babamı aradı annemin kokusunu özledim

Bu satırları yazarken ağlıyorum
Henüz hayatayken annemi babamı
Kaybetme korkusuyla uyandım
Ve bu gün aladım ki bu dünya o kadar yavaş dönmüyor

Ve bu sınav süresi bitince başka bir sınav şansım yok
Annem babam kardeşlerim
Tüm sevdiklerim henüz yanımdayken onları
Doya doya yaşamalıyım kısada olsa ölüm bizi bir süre ayıracak