Zor Şiir Şiiri - Ali Gençay

sen uyursun
tüm şehir uyur
dağlar, tepeler uyur
içimde bir adam
ne hikmetse!
sana koşar durur

çocuklar,
ellerinde rüzgar gülü
yanaklarında al güneş
içimdeki zemheriye inat
kan ter avuçları
rüzgara karşı koşuşturur

bende bir çocuğum
saçlarıma ak düşse de
yüreğimde güneşten yangın
hayat denen telaşede
inatçıyım
herkes beni mülayim bilse de
boynumda parmak kalınlığında
kanrık damarlarım durur

tenimde renk,
mor ötesi
kulaklarımdaki ses
zaman ta kendisi
kaç kez,
nöbet değişti çocuklar
bense halen
olduğum yerdeyim
bilmezdim
pişmanlık neyin nesi
uymadığım nasihat
tokat olur
yüzüme, yüzüme vurur

ah sevgili
çocukken sevmemeliydim seni
zaman durdurulmaz nehir
merak etmemeliydim
öpüşmeyi
korkusuzluklarımı katmış önüme
bahtıma
sana benzemeyen
binlerce aşk savrulur