Zor şeymiş sevmek
Zormuş özlemek şimdi bildim.
Günün ilk ışıklarının ovayı sarışının
Yaz sabahında,
Taç yapraklara vuran ilk güneş ışıklarının hazzının,
Nisan yağmurlarının,
Dudaklara ilk düşen damlalarının ne demek olduğunu şimdi anlıyorum.
Zor şeymiş sevmek,
Zormuş özlemek şimdi bildim.
İki elim iki cebimde sokaklarda dolaşırken,
Kalabalıkta kimsesizliğin,
Yalnızlığın nasıl yaşandığını öğrendim şimdi.
Dünyanın ne kadar boş bir alem,
Denizlerin ne kadar susuz,
Ufukların ne kadar daracık bir rüya olduğunu şimdi öğrendim.
Zor şeymiş sevmek,
Zormuş özlemek şimdi bildim...
Ellerimde okşadığım,
Dudaklarımda suladığım,
Sanki benim bildiğim çiçeğimin kokusunu özlemekte varmış.
Bilsem ki; başka baharda bir daha açacak bahçemde.
Özlemek bir şey değil beklerim ama,
Başka ellerde solduğunu görmenin ne kahır olduğunu şimdi bildim.
Kayıt Tarihi : 21.2.2005 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zormuş özlemek şimdi bildim. ' gibi sıradan, basmakalıp sözler şiirde izinizi yansıtmayı güçleştiriyor.
Şiirsel anlatım, genel geçerliği aşamıyor. İmgesel derinlik yok. Çünkü seçilen sözcükler tek yüzlü madalyon gibi. Çağrışımsal değerleri eksik.. Ve iç bükey bir ayna gibi salt odağına tutulanı yansıtabiliyor ama içöbükey aynanın yansıttığı görüntüde...
Şiire vereceğiniz emek elbette gelecekte pırıltıları çoğaltacaktır.
Kolay gelsin...
TÜM YORUMLAR (1)